TIRNS - Op 5 mei verzamelden de bewoners van het dorpje Tirns zich op zondagmorgen om in een bijzondere dienst in het kleine dorpskerkje de bevrijding te herdenken. Buiten op het kerkhof staat namelijk een bijzondere grafsteen en daar werd bij stilgestaan.
In 1941 werd Tatjana Tscholnokowa, een Oekraïense, op 16-jarige leeftijd als dwangarbeidster eerst naar Polen en daarna naar Duitsland gestuurd. Die dag had Tatjana geen idee dat ze de ogen van haar moeder voor het laatst had gezien. Een stadsmeisje dat bijna doodging van de honger, onder dwang haar familie in Oekraïne moest achterlaten en eerst terecht kwam in de vlasproductie in Polen.
Op de vlucht
Na twee jaar werd ze verplaatst naar Duitsland. Ze was uitgehongerd tot het punt van uitputting en in feite vluchtte Tatjana niet voor oorlog, maar voor honger. Haar pad was niet gemakkelijk. Ze was op de vlucht voor de dood. Ze moest een lange treinreis maken, waarvan ze de richting niet kende. Zo kwam ze terecht op een Duitse boerderij waar ze Murk Suierveld leerde kennen.
Na de bevrijding besloot ze niet terug te gaan naar de toenmalige Sovjet-Unie, omdat ze daar opnieuw tot dwangarbeid zou worden gedwongen. Op 5 juli 1945 werd een huwelijk gesloten met Murk Suierveld en verhuisde het stel naar Tirns. Daar zijn ze altijd blijven wonen en sinds 2005 ligt Tatjana er ook begraven.
Ver van huis en familie
Dit is één van de zovele verhalen over een moeilijk lot, maar helaas zien we dat de geschiedenis zich herhaalt. Net als in de vorige eeuw zijn er nu veel oorlogen op onze planeet, ook aan de rand van Europa - in Oekraïne. Tatjana zou zich niet kunnen voorstellen dat er nu weer duizenden vluchtelingen, zoals zij, door Nederland zouden zwerven. Mensen die net zover van huis als hun familie zijn.
Spiegel voor het heden
Het verhaal van Tatjana Tscholnokowa is niet alleen een deel van het verleden geworden, maar ook een spiegel voor het heden. Daarom is het belangrijk om onze geschiedenis te eren en niet te vergeten, en dat is precies wat de inwoners van het dorp Tirns vandaag, op 5 mei, hebben gedaan.
Tekst: Maria Al-Senaikh (student journalistiek, in 2022 gevlucht uit Kharkiv, nu wonend in Sneek)
